dinsdag 12 maart 2013

Tien dagen later


Eindelijk weer eens energie om de topics bij te gaan werken. Tot mijn verbazing werd ik getroffen door de griep. Die krijg ik nooit! Oké, de laatste acht jaar met hulp van de vaccinatie maar daarvoor bleef ik er ook al decennia lang vrij van. Het enige wat veranderd was dat ik vanwege een probleem met mijn kaken er slim aan dacht te doen om in plaats van gemalen voedsel m’n heil te zoeken in de shakes (en en passant ook nog wat af te vallen). Zo val je inderdaad wel af ;-) Het is mijn bedoeling om dit in het vervolg weer via de sportschool te gaan doen en ik ga weer lekker terug naar de boterham en salades.
Je hebt zielig en zielig en mijn versie is vast jaloersmakend voor de lezers van dit blog.
Toen ik nog niet door had dat het griep werd, had ik me op de bank geïnstalleerd. Met zeven verrukkelijke kittens zijn er ergere dingen in de wereld en toen de volgende dag bleek dat de koorts stukken hoger was dan gedacht, heb ik de moedertjes en hun kits lekker bij me boven gehouden. Op een lits-jumeau kunnen heel veel katten.
Gelukkig sprong Huibert bij waar nodig kwamen de dieren niets te kort. Terugkijkend, ik ben inmiddels bijna beter, is dit alleen maar goed geweest voor de ontwikkeling van hun knuffelvaardigheden. Om dit te schrijven, moest ik even twee sorrelkittens van mijn schoot naar mijn onderbenen verplaatsen maar een eenling weet al hoe hier de dril met de laptop is: overdwars.
Ik was van plan om hun gewichten hier te gaan vermelden maar die aantekeningen liggen niet binnen handbereik en sommige dingen zijn heilig. Katten van je schoot halen, is er een van. Ik wacht wel tot Huibert dorst krijgt. Hij kijkt boven (gelukkig want ik vind dat, vooral het geluid verschrikkelijk) voetbal.
De stoom kwam een kwartiertje geleden uit mijn oren. Dat kreng van een nieuwe Acer-laptop presteerde het om vast te lopen net dat ik dit,  leuk, vond ik voor mijn doen, weekverslag over onze nestjes had geschreven. Gelukkig deed m'n mobieltje het nog wel. En onder toezicht van de kleine Ruby, nou ja, iets van 1300 gram, heb ik op Facebook mijn nood geklaagd. En dat was niet het enige dat lukte. De … laptop bleek over onverwachte kwaliteiten te beschikken en had bovenstaande stukje gesaved. En ik heb nu ook een kopje thee en de aantekeningen over de groei van de kits.
Nu ze zo gezamenlijk optrekken, ga ik geen gesplitste verslagen meer schrijven. Alleen de foto’s verdeel ik over hun topics.
Shamina woog gisteren 1380, Grote Poes, nu vooral bekend als Marley 1450, Kleine Poes, die verder als Belle Michelle door het leven zal gaan woog 1454, Ruby scoorde 1466 (is ook totaal over haar magere start heen gekomen) en de stoere Monty-Kapoen zit al op 1670. De twee zoontjes van Shabanou doen alsof ze net zo groot als die van Tresca zijn en zijn ontroerend stoer. Eten dat ze kunnen al kunnen ze niet zoveel op als de anderen en vallen ze na een maaltijd steevast diep in slaap. Nemo krijgt als roepnaam Crook en was vandaag voor het eerst over de kilo heen. Dat gaat we morgen vieren met een ontworming en eerdaags het plaatsen van de chip. Bobby Nelson was al wat zwaarder en woog gisteren 1050 gram. Ik ben meer dan tevreden over hun ontwikkeling. Ook over de kwaliteit van hun eetlust. Wanneer kittens niet ziek zijn, eten ze sowieso graag maar brokjes en blikvoer zie ik als snacks dus alleen geschikt als tussendoortje en het opleuken van minder aantrekkelijk voedsel. Vleesmaaltijden voor de kittens hoeven echter nooit opgeleukt te worden – ze eten werkelijk alles. Halverwege de middag had ik ze, de volwassenen mochten helpen, een groot bord rauwe kippennekken gegeven en iedereen stond te skronsjen. Toen iedereen er bij weg was gegaan, bleek dat ze met elkaar ruim 600 gram hadden gegeten. En dit was maar een tussendoortje. Het avondeten was gekookte koolvis met twee lamshartjes. Daar heb ik nog een restantje van en dit krijgen ze straks voor de nacht samen met wat rauwe Carnibest.

De foto's waar Nemo/Crook en Bobby Nelson op voorkomen: 



Crook houdt zich bezig met 'eerbiedwaardige zaken' in het kattenbakje. Nu gaan we vaak al naar de grote bak in de keuken.


Jewel en Maverick amuseren zich ook prima.



Zelfs Tresca schiet uit haar rol van de zorgzame moeder.

Bobby

Bobby

Bobby bijna in slaap
Crook



Crook met een stresstongetje van de opwinding door het proberen te vangen van het stipje van het laserspeeltje.

Je moet er wat voor doen maar dit kan voor poseren doorgaan.




De laatste foto voor nu: Crook, het jochie waarvan wij beiden vandaag iets van Sigismund in herkenden. Sigismund was onze zilverAbessijnse kater uit Noorwegen. Hij was geboren in 1984 en is een verre voorouder van dit stel. Zijn, vast even lieve broer Rosebud, is de vader van de beroemde Elvira (IP/EC Silfescian Sylvi's Sensation) geworden die ook en ook erg ver weg, in de afstamming van deze katertjes zit. Zo zijn ze toch nog een beetje bij ons en ook al die dieren in de generaties er tussen.

En een toegift ;-)








 Deze hoorden er ook nog bij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten